Mijn 5 slechtste tekeningen uit 2023

Bergkerkje op de Elterberg.

1. Gezicht op de Elterberg. Dit schilderij was het laatste schilderij uit 2023. Gemaakt ergens tussen kerst en oud jaar. In het najaar van 2023 had ik heel weinig geschilderd. Enerzijds omdat ik druk was met m'n werk en familie en anderzijds omdat het weer gewoon maandenlang erg slecht was. Ik zat best wel met wat zorgen in mijn hoofd en ik denk dat dat zeker heeft doorgewerkt in deze aquarel.

Eind december was het na maanden van regen een keer droog en had ik 2 weken vakantie. Ik had hier erg naar toe geleefd en eindelijk zou ik weer eens lekker aan de slag kunnen gaan. Maar toen ik aan dit bergkerkje begon, had ik veel moeite om er in te komen. Alles ging mis: m'n rol keukenpapier waaide weg en mijn stoeltje zonk weg in een drassig grasveld waar ik mezelf had neergezet. Het was koud, nat en winderig.

Maar ik wilde wel heel graag tekenen,dus begon ik aan dit gezicht op de Elterberg. Normaal lukte het me altijd goed om de juiste kleuren te vinden en kan ik van een relatief saai landschap toch best iets moois maken. Deze keer lukte me dat niet, alles bleef bruin, grijs en grauw. Het was moeilijk om de kleuren helder te houden. Dit frustreerde me enorm, naast het slechte weer.

Al met al, heb ik er zo'n anderhalf uur aangewerkt, voordat ik de kou en de tekening zat was. Ik ben naar huis gereden, en daar heb ik er ook nog een half uurtje aangezeten, in de hoop er wat van te kunnen maken. Dit hielp wel iets, maar ik was toch niet echt tevreden. Eigenlijk wilde ik diezelfde week nog terug, maar de hele kerstvakantie zou het miserabel weer blijven. Hierdoor ben ik uit wanhoop maar een paar instructievideos gaan opnemen voor mijn youtube kanaal.

Later ( toen het weer een stuk beter was ) heb ik hetzelfde kerkje nog een keer geschilderd boven op de berg en ook een ander schilderij gemaakt van de Elterberg.

Eerste keer schilderen in het Vechtdal, een gezicht op Dalfsen.

2. Dalfsen aan de Vecht. Dit najaar wilde ik heel graag een paar herfstschilderijtjes maken. Het bruin en rood vind ik fantastisch om te zien en leveren vaak bijzondere landschappen op. Zeker als de zon laag staat en je allerlei kleuren ziet in het landschap.

Dit schilderij heb ik gemaakt in het Vechtdal, dat later zou overstromen in december. Maar toen ik er zat was het min of meer droog en het was ook een mooie rustige dag. Alleen was het ontzettend koud, te koud eigenlijk om zonder vingerhandschoenen te schilderen. En die was ik dus vergeten.

Toen ik hier mee bezig was, ging het in eerste instantie best lekker, maar ik kon me totaal niet meer concentreren na een uurtje. M'n handen trilden, m'n geduld raakte op en de verf wilde niet drogen op het papier. Een buurvrouw die me toevallig zag zitten kwam me koffie brengen met iets lekker. Dat was wel heel aardig en hielp ook wel iets, dus toen heb ik er toch nog even een half uurtje aangezeten.

Tijdens het schilderen spreken kunstenaars vaak over een 'lelijke fase' van het schilderij. Ik ga zelf ook altijd door zo'n fase waarbij ik het schilderij afschuwelijk vind en als ik er dan maar lang genoeg aan doorwerk kom ik er wel weer uit. Helaas lukte dat deze keer niet en is het dus blijven steken in een heel onaf werk. Ik baalde ontzettend toen ik hiermee naar huis reed.

Op zo'n moment begin je ook aan jezelf te twijfelen, zeker als je al een tijdje weinig goeds hebt geproduceerd. Daarnaast ben ik soms een beetje bijgelovig in de zin dat je nooit hetzelfde schilderij een tweede keer moet maken. Dus ik heb een paar dagen gewacht, tot het weer wat beter werd en toen ben ik toch terug gegaan naar deze zelfde plek. Ook om dat bijgeloof te overwinnen.

Dat was halverwege oktober, het licht was prachtig en toen heb ik onderstaande aquarel gemaakt. Het was een stuk warmer, maar er dreigde wel constant een enorme regenbui. Gelukkig had ik daar elke keer precies mazzel mee. Hieronder zie je het eindresultaat van mijn tweede schilderij in Dalfsen, bijna op dezelfde plek, maar met een heel ander licht.

Bijna klaar met dit tweede schilderij van het mooie Dalfsen.

Aan het werk in de grote kerk in Zwolle.

3. Grote kerk Zwolle. Het weer heeft dit jaar dus regelmatig roet in het eten gegooid. Toen ik in de zomer voor de zoveelste keer een aquarel in het water zag vallen door een regenbui, was ik het zat en ben ik samen met mijn maatje Laurens in de Grote kerk van Zwolle gaan zitten om daar een tekening te maken.

Het was er in ieder geval droog, dus vol goeie moed begon ik aan de pilaren en glas-in-lood ramen. De grote kerk in Zwolle staat midden in het centrum, dus er komen daar ook veel bezoekers langs die nieuwsgierig kwamen meekijken. De druk was dus hoog.

En soms zorgt dat er juist voor dat je gehaast gaat werken of te makkelijk wordt. Zo'n constructie van zuilen en het dakgewelf is enorm ingewikkeld en eigenlijk had ik veel meer tijd voor het schetsen moeten nemen. Maar doordat er al een aquarel mislukt was en ik ook niet zeker wist hoelang we er mochten zitten ben ik te snel met verf gaan werken.

Hierdoor had ik niet een goeie basis voor het inkleuren, en is de gehele tekening dus heel schetsmatig en grof gebleven. Normaal vind ik dat niet zo erg, maar als er al een paar tekeningen mislukt zijn in dezelfde week, dan hoop ik altijd dat er in ieder geval eentje beter slaagt..

Doordat ik te snel begon met inkleuren, lukte het me ook niet meer om de details op de juiste plek te krijgen. Daarnaast ben ik niet echt goed met interieurs, dus ik vond het heel moeilijk om goed te zien welke kleuren zo'n plafond nou eigenlijk heeft. Hoe pak ik de grote ramen aan en wat doe ik met die enorme kandelaar. Hierdoor had ik het idee dat ik maar wat deed.

Dit gevoel bleef me parten spelen in de zomer. Het was natuurlijk enorm regenachtig in 2023 en daardoor kon ik niet of nauwelijks buiten werken. Toch wil ik een zelfde aquarel als deze, ooit weer opnieuw maken. Ik geloof er heilig in dat elke mislukte tekening er één is om te koesteren en er een moment komt dat je net zoveel kunt genieten van een goeie tekening als dat je kunt balen van een slechte.

Een schilderijtje gemaakt in mijn schetsboek in Medemblik.

4 Strandje Medemblik. Hoewel de zomer en herfst behoorlijk nat waren, was het in de lente prachtig weer. Ik heb toen ook een behoorlijk aantal aquarellen gemaakt waar ik heel blij mee ben. Ik was dit jaar enkele malen in West-Friesland om te repeteren met onze band, daar maakte ik deze tekening van de barbecue-plaats in Medemblik.

Althans, dat was mijn bedoeling. Hoewel ik hier was met vrienden en ik niet de intentie had om iets moois te maken, kan ik het niet laten om toch altijd erg m'n best te doen. Het weer was prachtig, we zaten op een schitterende plek met mooi licht door de bomen en struiken en toch lukte het niet. Die avond ervoor hadden we het laat gemaakt en veel gedronken en dat werkte niet persé mee.

Ik werk tegenwoordig op Arches aquarelpapier, maar voor deze gelegenheid had ik een Moleskine schetsboek bij me, met heel glad papier, dat de verf niet goed absorbeert. Daarnaast had ik maar één kwastje en een ander setje aquarelverf mee. Op zich kun je daar allemaal prima mee werken, maar voor deze gelegenheid lukte het totaal niet.

Normaal kan ik me altijd wel goed concentreren, zelfs als ik samen met anderen aan het tekenen ben of er kinderen aan het spelen zijn, maar deze keer was ik gewoon totaal niet in de stemming. Soms heb je dat, dat je eigenlijk wel heel graag wilt tekenen, maar als het moment dan daar is, dan werkt het toch net even anders.

Ik weet van mezelf dat ik ook wel in een bepaalde modus moet zitten, ik moet echt even geconcentreerd zijn. Zeker in het begin als ik de basis voor een schilderij aan het opzetten ben. In dit geval kon ik me niet goed afsluiten en had ik niet de juiste spullen mee. Ik was afgeleid door mijn omgeving en de verf deed niet wat ik wilde. Toch vond ik het in dit geval niet zo erg dat de tekening mislukt was. Ik deed het hoofdzakelijk ter ontspanning.

Later heb ik er zelfs een poppetje overheen getekend. Ten slotte is een schetsboek ook iets waar je niet te perfect in moet willen werken. Vind ik.

Bezig met een schilderij van Huis Aerdt in Herwen.

5. Huis Aerdt in Herwen. Helemaal in het begin van 2023 begon ik vol goeie moed aan een aantal tekeningen van de Liemers. Ik was toen nog met ouderschapsverlof, dus ik had soms even een momentje om ergens te tekenen. Ik heb dit 'kasteel' altijd al eens willen tekenen dus in januari begon ik vol goeie moed aan deze aquarel van Huis Aerdt.

Maar ook hier gooide het weer roet in het eten. Hier zou ik het hele jaar veel last van hebben. Toch was ik aanvankelijk helemaal niet zo ontevreden. Ik had wat last van een beetje regen af en toe, maar ik was best enthousiast over de kleuren. Daarnaast vond ik de compositie interessant met de enorme plataan, die ver boven het huis uitsteekt

Dus ik ben zo ver gekomen als het weer toeliet, en vervolgens heb ik geprobeerd het schilderij thuis af te maken. Dit is iets wat ik vaker doe. Zeker als het licht of het weer veranderd, ga ik er thuis soms nog even mee door. Dit werkt meestal erg goed, omdat ik thuis vaak alleen wat kleine details toevoeg. In dit geval moest ik nog wel een groot deel van het schilderij afmaken, en dat lukte helaas niet helemaal. Hieronder zie je het eindresultaat.

Huis Aerdt in mijn eerste poging in 2023.

Hoewel het schilderij op de afbeelding hierboven dus veel verder is uitgewerkt, was ik er helemaal niet tevreden over. De kleuren lijken niet meer op het origineel, in mijn eerste opzet vond ik de zachtheid van de kleuren erg mooi, maar in het eindwerk is alles nogal hard geworden. Vooral de donkere boom heeft veel van de subtiliteit verloren.

Soms kunnen deze aanpassingen goed werken, maar hier vond ik dat ik te ver was doorgegaan, waardoor de tekening niet meer leek op wat ik 's ochtends had gezien. Ik heb lang getwijfeld of ik deze alsnog online wilde zetten, misschien als leermoment voor mezelf. Maar elke keer dat ik er naar keek, zag ik weer iets nieuws waar ik me aan stoorde.

Dus ik wilde heel graag ditzelfde gebouw opnieuw schilderen, en in 2024 kreeg ik die kans. Deze keer koos ik een groter formaat en heb ik er langer de tijd voor genomen. Ook hier ging het regenen, maar gelukkig kon ik wel door. De regen gaf zelfs een interessante textuur in de rode bakstenen toen ik deze schilderde.

Doordat ik veel meer tijd nam voor de opzet en wat groter werkte, kon ik ook iets meer tijd nemen voor de verschillende details en het gewoon langzaam opbouwen. In principe zijn beide schilderijen in hetzelfde jaargetijde gemaakt, op bijna dezelfde plek. Maar in mijn tweede poging was ik veel meer tevreden over de kwaliteit van het tekenwerk. Het geheel is meer in evenwicht en voelt iets verfijnder aan.

Met deze aquarel realiseerde ik me hoe leuk en waardevol het is, om een zelfde onderwerp 2 keer te schilderen. Soms omdat de eerste keer was mislukt, maar ook omdat je toch elke keer wel weer iets nieuws ziet. Een andere compositie, een ander kleurgebruik of een net iets andere locatie. Dit ga ik in de toekomst dus zeker vaker doen!

Huis Aerdt 2024.

Dit zijn mijn 5 slechtste schilderijen van 2023. In eerste instantie baalde ik enorm van deze aquarellen. Het is niet alleen de verf en het papier dat je investeert in een tekening, maar vooral ook tijd en energie. Er waren momenten dat ik echt begon te twijfelen of ik het nog wel kon en of het allemaal wel zou gaan lukken.

Maar van elke mislukte tekening leer je wel wat. Soms komt dat direct, maar vaker realiseerde ik me pas later waar het is misgegaan. En het weer is gewoon iets wat je totaal niet onder controle hebt, hoe graag je ook buiten wilt tekenen, ik vind dit soms nog steeds moeilijk om te accepteren.

Bedankt voor het lezen van deze blog, als je nog een vraag of een opmerking hebt hoor ik het graag in de reacties hieronder.